Een paar jaar geleden, in 2013, was Arnhem de eerste stad die de aanbesteding van laadpalen bij één partij, Allego, belegde in een zogeheten concessie. “Tot die tijd kochten steden de laadpalen los in en besteedden ze het beheer uit”, vertelt Peter Swart. Een concessie bleek efficiënter en ook goedkoper.

Arnhem wil nu weer een stap zetten: van reageren op een aanvraag voor een losse laadpaal door een inwoner, naar aanbodgestuurd werken. “Alleen op die manier kunnen we deze opgave halen”, zegt Peter Swart. En die opgave is niet gering: in Arnhem is over een paar jaar genoeg vraag voor 3.500 laadpunten. Over tien jaar is dat in de prognoses gestegen naar 6.000 laadpunten.

Kleine laadpleintjes
Hoe doe je dat zonder de regie kwijt te raken op de openbare ruimte? Swart: “We willen de stad niet lukraak vol zetten met laadpalen. We kijken momenteel per wijk welke behoefte er is en welke mogelijkheden.” In een oudere stadswijk kijkt de gemeente nu met bewoners waar plek is voor kleine laadpleintjes verspreid over de wijk.

Via een software-model kan de gemeente voorspellen hoe de behoefte per stadswijk zich ontwikkeld. “Dat model verwerkt data, zoals demografische en inkomensgegevens, en voorspelt hoeveel elektrische auto’s er de komende jaren bij komen.”

Is het mogelijk om de opgave te halen? Swart is optimistisch: “Ik denk dat we een heel eind komen. Voor nu voorzie ik vooral capaciteitsproblemen bij de netbeheerders. Ze hebben niet genoeg mensen om nieuwe laadpunten aan te leggen. Meer regio’s hebben dat probleem. Het zou prachtig zijn als de NAL dat knelpunt centraal kan oppakken.”